Dertli olan canlar bülbül gibi öter
Ayrılık ateşi sînemde tüter
Bu dünya fânîdir konanlar göçer
Sabır eyle gönül Mevlâ’m kerîmdir
Men de sığınmışım enîse dara
Hâlimi bildirsem ol yüce yâra
Umarım ki bizleri yakmasın nâra
Sabır eyle gönül Mevlâ’m kerîmdir
Bu dünyaya gelmiş cânân giderim
Sensiz bu dünyayı dahi neylerim
Yaram çok derindir cânım inlerim
Sabır eyle gönül Mevlâ’m kerîmdir
Elli yedi bin âşık hicrâna daldı
Süleymân tahtını bile mâr aldı
Bu dünya fânidir kimseye kalmadı
Sabır eyle gönül Mevlâ’m kerîmdir
Ah çekip gece gündüz ağlarım
Coşkun sular gibi durmaz çağlarım
Yüz bin tabib olsa dahi neylerim
Sabır eyle gönül Mevlâ’m kerîmdir
Açılan gonca güllerim dost soldu
Gönül yaralıdır sînem göz oldu
Eyüp ile Yâkup ol Yusuf n’oldu
Sabır eyle gönül Mevlâ’m kerîmdir
Kemter Yusuf dertli yüzüm gülmedi
Ol tabib ol yaramdan bilmedi
Açan gonca güllerimi kimse dermedi
Sabır eyle gönül Mevlâ’m kerîmdir