Dost aşkından yandım kül oldum
Akar çeşmim yaşı durmaz sel oldu
Nice kimseler yâr sana kul oldu
Ha leylim leylim yârelim benim
Söylenen dillerim söylemez oldu
Mah-ı tâbân gibi âleme doğdu
Bu aşkın elinden sînem kül oldu
Ha leylim leylim yârelim benim
Cânım ne gezersin güzel bir yerde
İsmin söyleniyor her an dillerde
Yârimin kokusunu aldım güllerde
Ha leylim leylim yârelim benim
Ol güzel muhabbetine giriftâr olan
Yâr senin aşkından sararıp solan
Güzel cemâline müşerref olan
Ha leylim leylim yârelim benim
Güzel ne gezersin çölde sahrada
Kaldır nikâbını aman aradan
Bizi kavuştursun ulu yaradan
Ha leylim leylim yârelim benim
Sahra vü çölde bir dilber gördüm
Açılmış goncası güllerin derdim
Ezeli ebedi meylimi verdim
Ha leylim leylim yârelim benim
fiule-i nûrundan cihân bürüdü
Yüce dağlar başı karı eridi
Güzellerin mahı yârim yürüdü
Ha leylim leylim yârelim benim
Âşıkların mah-ı hüsnü sen oldun
Bu kâinât yâr nûrunla doldu
Seni seven âşık sararıp soldu
Ha leylim leylim yârelim benim
Bir ismin Leylâ’dır misal eyledin
Dost bağını hem mekân eyledin
Âlemi cihânı seyrân eyledin
Ha leylim leylim yârelim benim
âb-ı zemzem pınarın ey cânım akar
Yâr senin aşkın sînemi yakar
Çıkmış yücelere hem seyrân eder
Ha leylim leylim yârelim benim
Kemter Yusuf dertli seyrâna geldi
Açılmış gonca-yı peymâna geldi
Sırr-ı hakîkatı dermeye geldi
Ha leylim leylim yârelim benim