Elestü hitapta ol ilm-i devrânda

Ağustos 7, 2017

Elestü hitapta ol ilm-i devrânda
Vahdet ile zâr etti burc ile bârda
Gülistânı seyrettik ilm-i devrânda
Ne sen varsın ne ben varım, tek kaf var

Elestü hitapta seyrâna geldi
Bezm-i hakîkatte devrâna geldi
Bu ilm-i irfânda dersini aldı
Ne sen varsın ne ben varım, tek kaf var

Elestü hitapta saf olup kaldım
Bezm-i hakîkatte ummana daldım
Bu ilm ü irfânı yâr senden aldım
Ne sen varsın ne ben varım, tek kaf var

Elestü hitapta ilm ü irfânda
Bu ilm-i tevhit sırr-ı vahdette
Arş u semâvâtta burc-ı cihânda
Ne sen varsın ne ben varım, tek kaf var

Yüz dört kitap yazılmış cânân hattında
İlm-i hakîkati vahdet gölünde
Sırr-ı küntü kenzin cânân nûrunda
Ne sen varsın ne ben varım, tek kaf var

İki yüz yirmi dört bin yıl Âdem’den evvel
Yedi iklim çâr köşe cân içinde cân
Bezm-i hakîkatın hitâb-ı râhında
Ne sen varsın ne ben varım, tek kaf var

‘Kün’ deyip şu cihânı var ettin
Elli yedi bin hicâbı vahdeti nettin
Nârı bâbı âbı yoktan var ettin
Ne sen varsın ne ben varım, tek kaf var

Elif lâm mim cismi bir oldu
Âdem’in vücûdu nûr ile doldu
On sekiz bin âlem hem mevcûd oldu
Ne sen varsın ne ben varım, tek ‘kaf’ var

Ol nûr-ı hidâyeti Âdem’de gördüm
Hazreti fiit’in destinde durdum
Ol Nuh’un hikmetini tufanda gördüm
Ne sen varsın ne ben varım, tek ‘kaf’ var

Hâlil ile beraber bir zaman kaldım
İsmail’in eynine bıçağı çaldım
İshak, Yâkup, Yusuf ile ummana daldım
Ne sen varsın ne ben varım, tek ‘kaf’ var

Üzeyir ile bir zaman balçıkta yattım
İdris’in destinde hulleler biçtim
Yunus ile bile ummana geçtim
Ne sen varsın ne ben varım, tek ‘kaf’ var

Eyüp ile beraber hem yaralandım
Hazreti Mûsa ile ol yurda kaldım
İsâ-yı ruhullahtan vahdetten aldım
Ne sen varsın ne ben varım, tek ‘kaf’ var

Zekeriya ile Yahya’nın hikmette bahar
Yaralandı Zekeriya kanları akar
Davut ile Lut ile zât-ı hikmette bahar
Ne sen varsın ne ben varım, tek ‘kaf’ var

İns ü cinne Süleyman hüküm eyledi
Bu çarh-ı gerdûn dünya neyledi
Yüz yirmi dört bin nebiyi mevcûd eyledi
Ne sen varsın ne ben varım, tek ‘kaf’ var

Kemter Yusuf dertli hikmetten aldım
Her birini dost bir sevdaya saldım
Bin bir ismin bir noktadan ben aldım
Ne sen varsın ne ben varım, tek ‘kaf’ var