Gönül gel seninle yâre gidelim
Kement boyunda dâra gidelim
Ol güzel yâre meyil verelim
Gönül mecnûn âlem mecnûn yâr mecnûn
Gönül seninle devrâna geldim
Bu çarh-ı gerdûn hicrâna geldi
Âşıklar dilberde meyini aldı
Gönül mecnûn sahra mecnûn yol mecnûn
Huri gılman olsa cânım neylerim
İnip aşkın deryasın boylarım
Ol gönül Tûr’unda seyrân eylerim
Gönül mecnûn derya mecnûn göl mecnûn
Yedi deryayı nûş etti ana
Bir bakışı ile hüsnü cânâna
Sakın meyil verme sen ağyâra
Gonca mecnûn bülbül mecnûn gül mecnûn
âşığım ben böyle hicrân eylerim
Her zaman ağlarım hicrândır günüm
Deli mecnûn gibi cânım beklerim
Gönül mecnûn kelâm mecnûn dil mecnûn
Herkes sevdiği ile ülfet eylemiş
Gönlüm yaralanmış cismim inlemiş
Garip bülbül gül ile vuslat eylemiş
Gönül mecnûn umman mecnûn yel mecnûn
Bu dünyada asla kimse gülmedi
Ol rakipler gonca gülü dermedi
Ârifler dünyaya meyil vermedi
Gönül mecnûn kelâm mecnûn can mecnûn
Gönül divânedir saçı leylâya
Bu hâlim malûmdur yüce Mevlâ’ya
Güzeller içinde gözü elâya
Gönül mecnûn umman mecnûn göl mecnûn
Kemter Yusuf dertli yârin elinde
Sînem büryan oldu nârın elinde
Dağlar dayanamaz benim zârıma
Gönül mecnûn kelâm mecnûn dil mecnûn