Gül yüzlü sevdiğim derdimi yazar
Eşinden ayrılan canından bezer
Âşıklar dertlidir her zaman gezer
Men ayrılsam gönlüm ayrılmaz benim
Kirâmen kâtibîn divit elinde
Hak kelâmı gelir her an dilinde
Cihân zâr eyledi ayrılığın elinde
Men ayrılsam gönlüm ayrılmaz benim
Men dertli söylerim sevdiğim yazar
Didelerde kanlı yaşlarım sızar
Âşıklar zâr eder büryanda gezer
Men ayrılsam gönlüm ayrılmaz benim
Hayalim gönlümde vasfı kelâmım
Tekrar görüşmemizi Hak’tan dilerim
Ayrılık elinde durmaz inlerim
Men ayrılsam gönlüm ayrılmaz benim
Gül yüzlü sevdiğim derdimi yazdı
Sınık yaralarıma merhemi dizdi
Ayrılık elinde gül benzim soldu
Men ayrılsam gönlüm ayrılmaz benim
Garip bülbül gibi zâra düştüm
Ayrılık elinde düçâra düştüm
Yandı ciğerlerim köz gibi pişti
Men ayrılsam gönlüm ayrılmaz benim
Garibim dertliyim hicrân işimde
Gündüz hayalimde gece düşümde
Mecnûn gibi gezerim yârin peşinde
Men ayrılsam gönlüm ayrılmaz benim
Gül yüzlü Kemal’im kâtip oldu
Aradı yarama merhemi buldu
Benimle gezdi hâlimi sordu
Men ayrılsam gönlüm ayrılmaz benim
Kemter Yusuf dertli ey cânım söyler
Bu ayrılık ciğerimi büryan eyler
Çarh-ı dünya vefâsız hem böyle döner
Men ayrılsam gönlüm ayrılmaz benim